Maak kennis met Tristan Bangma
Waarom heb je gekozen voor fietsen?
Fietsen is mij met de paplepel ingegoten. Mijn vader is fanatiek fietser, samen keken we altijd de Tour de France en ik riep: papa dat wil ik ook! Op mijn 8e kreeg ik een mountainbike waarmee ik in Friesland rondjes door het bos reed. Toen was ik nog zelfstandig qua zicht maar naarmate ik ouder werd, gingen mijn ogen achteruit. Maar mijn ouders waren heel duidelijk: je bent niet zielig, iedereen heeft wel iets! Het is maar hoe je het ervaart en ermee omgaat. Niet wegkruipen maar laten zien wat er allemaal kan met wat je ook hebt! Je moet vooral niet denken in beperkingen, want overal is een oplossing voor. Samen met mijn vader heb ik die gevonden: de tandem. Al snel wilde ik wedstrijden fietsen. Op de Paralympische talentendag werd ik er direct uitgepikt door de bondscoach.
Wat betekent snelheid voor jou?
Het is de kick van het hard gaan, zo ontzettend gaaf om samen op die fiets die snelheid te halen en die synergie te voelen! Als je samen heel veel kracht levert en het heel smooth gaat, dan lijkt het alsof het bijna geen moeite kost. Die trance, die tunnel… Zeker op de baan is die kick zó groot, zo hard door de bochten, dan vlieg je over de baan.
Vertel eens iets over teamwork, hoe werkt dat op de tandem?
Voorop zit de piloot, ik zit achterop en ben de ‘stoker’. Tijdens tijdritten communiceren we bijna niet, daarvoor is de tijd te kort, zeker op baan. Onze taken zijn van tevoren duidelijk, gewoon zo hard mogelijk.
Met wegwedstrijden is het meer een spel, wie demarreert, ga je mee of niet. Dan vertelt de piloot wat hij ziet en roepen we naar elkaar. Mijn piloot Patrick en ik zijn goeie vrienden, we hebben veel lol samen en hij helpt mij met alles. We motiveren elkaar continu om alles zo goed mogelijk voor elkaar te hebben. Als tijdens een wedstrijd alle puzzelstukjes in elkaar vallen, hebben we dat samen bereikt!
Wat is jouw grootste succes?
Dan zeg ik goud op de kilometer tijdrit op de baan met Teun Mulder bij de Paralympische Spelen in Rio 2016! Dat was de kroon op jarenlang hard werken. Nu met Patrick zijn we goed onderweg, de kans is groot dat we naar de Paralymische Spelen in Tokyo kunnen gaan!